• بزرگترین اختراع بشر

گفته‌اند که بزرگترین اختراع افلاطون (و شاید هم بزرگترین، مهمترین، خلاقانه‌ترین و حیاتی‌ترین اختراع بشر) این است که فحش را اختراع کرد. گویا تا زمان افلاطون که مردمان بینوا و بی‌فرهنگ هنوز فحش بلد نبودند اگر دعوایشان می‌شد و نسبت به هم خشمگین می‌شدند، به کمتر از کُشتن همدیگر، راضی نمی‌شدند! یارو برای این که غیظ و غضب خودش را تخلیه بکند، اگر زورش می‌چربید طرف مقابل را می‌کشت و اگر هم زورش نمی‌رسید خودش را می‌کُشت.

یکبار وقتی افلاطون داشت از کوچه‌ای عبور می‌کرد دید که دو نفر دارند تلاش می‌کنند تا همدیگر را بکشند. افلاطون با عصبانیت و خیلی خودمانی خطاب به آن‌ها گفت: «منم افلاطون، دو دقیقه دست بردارید و بذارید من بیام لاتون!» و بعد هم خیلی شیک و مجلسی ادامه داد: «ای بی‌فرهنگ‌های وحشی چرا این‌جوری می‌کنید؟ اگر از این حرف‌هایی که من یادتان می‌دهم استفاده کنید، آن‌وقت نیازی به برخورد فیزیکی و کُشتن همدیگر ندارید.» و همان‌جا دست به‌نقد چند تا فحش کشیده و آبدار به آن دو نفر یاد داد و آن دو هم استفاده کردند و بعد دیدند خدایا فحش‌دادن چقدر حال دارد. با چند تا فحش، انگار باری از روی دوش آدم برداشته می‌شود. بعد از آن هرکس خشمگین می‌شد، می‌رفت دم در خانه‌ی افلاطون و به او می‌گفت: «دمت گرم، چند تا فحشِ کاری به من یاد بده تا مجبور نشوم بروم سراغ زخمِ کاری!»

کم‌کم مردم در فحش‌دادن به‌خودکفایی رسیده و خودشان فحش‌ها را به هم آموزش دادند و با ابتکار و خلاقیت، آن‌را گسترش داده و این سنّت شیرین را تا به امروز حفظ کرده و زنده نگه‌داشتند. متاسفانه در طول تاریخ، انسان‌های بی‌فرهنگی مانند چنگیز و نرون و هیتلر هم بوده‌اند که گفته‌اند فحش‌دادن، سوسول‌بازی و بچه‌بازی است و تا جایی که توانستند مردم را کُشتند!

به‌ هر حال دانشمندان دانشگاه ماساچوست طبق آخر تحقیقات ادعا کردند که اگر افلاطون فحش را اختراع نکرده بود، نسل اشرف مخلوقات تا الان بارها و بارها منقرض شده بود! البته برخی از فلاسفه و دانشمندان بدبین که جز زدن حرف‌های قلنبه سلمبه و پُف‌ناله‌‌کردن کار دیگری بلد نیستند، از بابت این اختراع ابراز تاسف کرده و می‌گویند فحش بدترین اختراع بشر بوده است. چرا که باعث شده ما به زندگی در شرایط سگ (ببخشید در شرایط سخت!) عادت کنیم و تا الان منقرض نشویم!

  • مرد است و فحشش!

هر کسی یک جمله از جایی پیدا کرده که نمی‌دانسته برای کیست، اسم دکتر شریعتی را چسبانده تنگش و در فضای مجازی منتشر کرده است. ولی این‌جمله از آن جمله‌ها نیست و گویا شواهد تاریخی معتبری دارد. دکتر شریعتی گفته‌ است: «من در تمام عمرم برای دشنام دادن و به بدی نام بردن هیچ‌گاه به شخصیتی پایین‌تر از مرحوم تقی‌زاده سر فرود نیاورده‌ام؛ چه (برای این‌که)، انسان معتقد و مسئول برای دشنام‌هایش نیز ارج و حرمت قایل است.»

  • یادداشت‌های مرتبطی که پیشنهاد می‌کنم از دست ندهید:

فُحش کلسیم داره!

دخترهای محجوب حاجی میرزا و…!

  • حُسن ختام: به نقل از کتاب “کرگدنیسم” نوشته‌ی “بهمن انصاری”

دسته بندی شده در: