- آهنگ “YAS DOSTUM” از “باریش مانچو”
- این “محمد آقا”، “محمدآقا”هایی که موقع خواندن آهنگ می‌گفتند کیست؟
آن قدیم که مثل همین الان توی دهات و شهرها بازارهای هفتگی برگزار می‌شده است، یک نفر از دهات دیگری آمده خرید کرده و وقتی قرار بوده پولش را بدهد گفته است: پولم همراهم نیست و توی خانه مانده است. آن زمان‌ها هم که اعتماد بین مردم هنوز خیلی زیاد بوده است، فروشنده جنس را به طرف می‌دهد و طرف هم می‌گوید خیالت تخت، من ساکن دهات همسایه هستم و اگر بیایی آن‌جا، از هر کسی بپرسی محمد آقای زردپوش، من را می‌شناسد. هفته‌ها می‌گذرند و طرف نمی‌آید پولش را بدهد. فروشنده‌ی بینوا هم پیگیر می‌شود. می‌رود دهات مجاور پرس‌وجو می‌کند. می‌گویند همچون آدمی اصلاً وجود خارجی ندارد و می‌فهمد که گول خورده است. حالا به هر کسی که بی نام و نشان باشد، می‌گویند محمد آقای چکمه‌زرد هست!
- باریش مانچو کیست؟
باریش مانچو ( Barış Manço) ( ۱۹۴۳ – ۱۹۹۹) خواننده، آهنگساز و از مشاهیر موسیقی راک ترکیه بود. باریش مانچو در استانبول به دنیا آمد و در طول زندگی خود حدود ۲۰۰ آهنگ ساخت. او همچنین ۱۲ نشان طلا و یک نشان پلاتین برا ی ترانه‌هایش دریافت کرد. باریش مانچو برای موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی که ساخت جوایز متعددی دریافت کرد. این خوانده محبوب در سال ۱۹۹۹ بر اثر سکته قلبی درگذشت و میلیون‌ها نفر در تشییع پیکر او شرکت کردند. در طول ۵۵ سال زندگی‌اش در نقاط مختلفی از جهان به خصوص در کشورهای محروم اجرای موسیقی داشت.
- ترجمهی ترانهی “YAS DOSTUM”
این ترانهی شاد تُرکی استامبولی، به طرز عجیبی از مضامین اخلاقی و معنوی برخوردار است. می‌توان برای هر جمله از آن، یک آیه از قرآن و یا یک حدیث و روایت آورد. به ترجمهی ترانهی این آهنگ که در ادامه می‌آورم، دقت کنید تا متوجه شوید که بنده هیچ اغراقی نمی‌کنم.
اسم تُرکی ترانه، “YAS DOSTUM” به معنی “بنویس دوستم” است. چون هر جمله از ترانه با این عبارت شروع می‌شود به راحتی می‌توانید، معنی آهنگ را نیز دنبال کنید و همزمان از شنیدن آن و معنی‌اش لذت ببرید.
پس یک‌بار دیگر آهنگ را آماده‌ی پخش کنید و این‌بار با ترجمهی فارسی‌اش گوش کنید تا در عمق وجودتان بنشیند و روحتان را صیقل بدهد.
- چرا خواننده این‌قدر تاکید می‌کند که بنویسیم محمد آقا که چکمه‌ی زرد می‌پوشد قرضش را پس می‌دهد؟!
به این آیات قرآن توجه کنید:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ…: ای اهل ایمان! مال یکدیگر را به ناحق مخورید… (آیه‌ی ۲۹ سوره‌ی نساء)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ…: ای اهل ایمان، (هر عهد که با خدا و خلق بستید) به عهد و پیمان خود وفا کنید… (آیه‌ی ۱ سوره‌ی مائده)
و همچنین به این آیات و قوانین قرآنی که ثابت می‌کنند “محمد آقاهایی که چکمه‌ی زرد می‌پوشند، در هر کسوت و مقامی که باشند، بالاخره یک روز باید قرض‌هایشان را پس دهند و به وعده‌های دروغشان عمل کنند!”:
قانون«وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى»،
قانون «کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ»،
قانون«لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ»
و قانون «لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ».
- حُسن ختام: بخشی از کتاب “روانشناسی فریبکاری” نوشته‌ی “پُل اکمن”:
هشت سال پس از استعفا از مقام ریاست جمهوری، ریچارد نیکسون با تکذیب دروغ‌گویی اعتراف کرد که او هم مانند دیگر سیاست‌مداران ظاهرسازی کرده بود. به عقیده‌ی او این کار برای موفقیت و حفظ پست‌های دولتی الزامی است. شما نمی‌توانید نظر شخصی خود را در مورد افراد بیان کنید. چون ممکن است ناچار شوید از آن افراد استفاده کنید. نباید درباره رهبران دنیا اظهارنظر کنید. چون شاید در آینده با آن‌ها سروکار داشته باشید.
نیکسون تنها کسی نیست که وقتی نگفتن حقیقت را موجه می‌داند از واژه‌ی دروغ استفاده نمی‌کند. به نقل از فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد، کاربرد جدید واژه دروغ معمولاً بیان فساد اخلاقی است که در گفت‌وگوهای رسمی و مؤدبانه به کار نمی‌رود و در عوض اغلب از مترادف‌های آن یعنی واژه‌های حرف کذب و حرف نادرست استفاده می‌شود، چرا که دارای تعبیر بهتری است.
