قربونش برم بچّم داره کارتون می‎بینه! (۱۸+)

  • انیمه‌ی پُرطرفداری به نام «وان پیش»

وان پیس (به انگلیسی: One Piece) عنوان یک مجموعه مانگای ژاپنی درام و کمدیِ پرطرفدار نوشته و طراحی شده توسط ائیچیرو اودا است که از روی آن یک مجموعه تلویزیونی و چندین فیلم سینمایی انیمه هم ساخته شده‌است. مانگا وان پیس توسط انتشارات شوئیشا از ۲۲ ژوئیه ۱۹۹۷ در هفته‌نامه شونن جامپ به چاپ می‌رسد. داستان وان پیس دربارهٔ ماجراهای یک گروه دزد دریایی به فرماندهی «مانکی دی. لوفی» است که به‌دنبال بزرگ‌ترین گنج دنیا «وان پیس» می‌گردند. در صورت تمایل نوضیحات بیشتر درباره‌ی این انیمه را می‌توانید از اینجا بخوانید.

  • “نامی” نام یکی از شخصیت‌های انیمه‌ی «وان پیس»

«نامی» یکی از شخصیت‌های محبوب این انیمه چند صد قسمتی است. شخصیتی که وقتی پای پول در میان باشد جوری عصبانی می ‌شود که نگو و نپرس. بخش کوتاهی از این انیمه را در زیر ببینید:

شخصیتی که از روی آن کلّی «استیکر» و «مجسمه» ساخته‌اند و می‌فروشند. حتی در همین کشور خودمان مجسمه‌هایی از این شخصیت با فیگورهای سکسی و برانگیزاننده به راحتی به فروش می‌رسد. مانند خیلی چیزهای دیگری که دارد به فروش می‌رسد و کسی هم ککش نمی‌گزد.

  • یادداشت مربوط به فروش عروسک‌های جنسی این دختر و شخصیت‌های دیگر انیمه‌ها و بازی‌های ویدئویی:

بازار پُر رونق فروش عروسک‌های سکسی در جمهوری اسلامی ایران!

  • آیا این انیمه برای مخاطب ایرانی دوبله و توزیع شده است؟

بله این اینمه دوبله و در سایت‌های مختلف اینترنتی قابل دانلود و تماشا است. البته در برخی از سایت‌ها، مانند سایت فیلو، اندام‌های جنسی دخترهای فیلم را رنگ کرده‌اند و در برخی از سایت‌ها هم که نیاز به فیلترشکن دارند، به همان شکل اصلی قابل دانلود و تماشا است.

  • خوب حالا چه می‌خواهی بگویی؟

چند ی پیش در یادداشتی تحت عنوام «وای خاکِ عالم، تانوس نمی‌تو‎اند بشکن بزند!» نوشتم که تا بگویم برای برخی از محافل علمی آن‌قدری که مسائل مسخره و بی‌اهمیت مهم هستند، کشتاری که دارد در عزّه اتفاق می‌افتد مهم نیست! در این یادداشت هم این همه آسمان و ریسمان بافتم که هشداری به شما بدهم. هشدار در خصوص این‌که سطح دغدغۀ نسل امروز دارد در حد خطرناکی به ابتذال میل می‌کند که اگر مراقب نباشیم که متاسفانه حداقل تا الان آن‌طور که باید و شاید مراقب نبوده‌ایم، عواقب این ابتذال گریبان کشورمان را بدجوری خواهد گرفت. ابتذالی که می‌تواند مسائل مهم مملکت را برای او بی‌اهمیت و فاقد ارزش افزوده جلوه دهد و مسائل پیش پا افتاده و مبتذل را برای او، مهم و قابل توجه جلوه دهد. ابتذالی که نه تنها دیگر نخواهد گذاشت شهید همّت‌ها، شهید زین‌الدین‌ها، شهید هادی‌ها و شهید حججی‌ها تکرار و تکثیر شوند، بلکه باعث می‌شود مورد تمسخر و هجو نیز قرار بگیرند.

  • چرا همچون پیش‌‎بینی‌ بدی می‌کنی؟

با نسلی مواجه هستیم که با انیمه و انیمیشن و بازی‌های ویدئویی بزرگ می‌شوند و شخصیت‌های جذاب داخل آن‌ها، جزوی از وجودشان می‌شود. نسلی که هر وقت در برابر آن‌ها از این انیمه‌ها و خطراتی که از ناحیه‌ی آن‌ها تهدیدشان می‌کند، تذکر می‌دهم، می گویند که این انیمه‌ها خیلی زیبا، قشنگ و دوست‌داشتنی هستند و جواب بنده خطاب به این دوستان چنین است:

  • چرا برای به ابتذال کشیده شدن سطح دغدغه‌های نسل پیش رو باید نگران شد؟

دغدغه‌های نسل جدید چقدر با دغدغه‌ها نسل‌های پیشین متفاوت است؟ این که دغدغه‌ی هر نسلی باید با نسل‌های پیشین متفاوت باشد، امری عادی است. ولی این‌که سطح دغدغه‌ها از از امور متعالی به امور پست تنزل پیدا کنند، امری خطرناک و جای بحث و مجادله دارد. امکان دارد دغدغه‌ی نسل پیش رو تا چه اندازه‌ای تنزل پیدا کند؟ شاید به اندازه‌‌ی سایز سینه‌ی “نامی” و دیگر شخصیت‌های مونث و جذاب یک انیمه! دست‌های شیاطین پُشت پرده‌ی ساخت و توزیع این محصولات نیز همین را می‌خواهند. این‌که نسل بعد فقط سرش یک‌جور گرم شود و نفهمد چه بلایی دارد بر سر خودش، کشورش و جهانی که در آن زندگی می‌کند، می‌آید.

  • آیا برای این ادعا سند هم داری؟

آری! چند سال پیش، برخی از از مخاطبان انیمه “وان پیس” که در بالا به آن اشاره کردم متوجه شدند که سایز سینه‌ی “نامی” و دیگر شخصیت مونث این انیمه یعنی “نیکو روبین” و حتی شخصیت مذکر آن “زورو”، در عرض دو سال، به طرز غیر قابل باوری در حال رشد است. آن‌قدر که این‌چنین اسناد خود را رو کردند:

 

 

  • مخاطبان سینه‌چاک انیمه که نگران شده بودند این‌گونه سازندگان انیمه را مورد بازخواست قرار دادند:
  • در مورد معمای اندازه نیم تنه جهان جدید نامی سان از جلد ۶۶، می خواهم نظر خود را به عنوان یک کارمند در LADIES’ INNER ارائه کنم. اندازه نیم تنه نامی سان به احتمال زیاد “J Cup” است. این احتمال وجود دارد که او حتی بزرگتر از این هم شده باشد. …اگر محاسبات من درست باشد اندازه بند او ۶۳ سانتی متر و سینه او ۹۸ سانتی متر است. اگر بخواهیم از این اندازه‌گیری‌ها استفاده کنیم، او یک «K» می‌شود. با این حال، در حال حاضر در ژاپن، چیزی به نام جام “K” وجود ندارد. او باید از خارج از کشور سفارش دهد. اوی به عبارتی غیر استاندارد!
  • چگونه سینه یک دختر ۱۸ ساله در عرض دو سال اینقدر بزرگ می شود؟ بعد از گذشت زمان، لوفی ۱۹ ساله شد و نامی ۲۰ ساله شد. من می دانم که در دنیای One Piece همه چیز ممکن است، اما چرا تهیه کنندگان سینه او را تغییر دادند؟
  • آنها در واقع بزرگ شدند، اما فریب نخورید! در این دو سال چیزی که واقعاً بهتر شد “جنسی بودن” آنهاست!

  • و سازندگان انیمه هم سعی کردند این‌گونه ماجرا را ماست‌مالی کنند:
  • سینه نامی بسیار بزرگ شد، زیرا او هنوز جوان و در مرحله رشد خود بود. به خصوص با گذشت دو سال، آنها زمان زیادی برای رشد داشتند!

  • خلاصه‌ اینکه:
فرزند دختر من و شما که این انیمه را می‌بیند وقتی به سینه‌های خود نگاه می‌کند و می‌بیند اصلاً به اندازه‌ی شخصیت‌های این انیمه رشد نکرده است درصدد درشت کردن سینه‌هایش به هر قیمت بر می‌آید و تمام و هم و غم او می‌شود سینه‌هایش و اندامش و دیگر تنها چیزی که برای او اهمیت ندارد رشد فکری و معنوی و غنی‌سازی درونش است. تمام وجودش می‌شود پرداخت به ظاهرش و این‌که در بزرگی اندام‌های جنسی‌اش از سایر رقبای همفکرش عقب نیفتد! تشکیل خانواده و فرزنددار شدند به هیچ وجه نمی‌تواند در اولویت همچون دختری قرار بگیرد!

فرزند پسر من و شما که این انیمه را می‌بیند وقتی به بلوغ جنسی می‌رسد به تنها چیزی که فکر نمی‌کند، شخصیت باطنی دختران است. او به هر دختر فقط به عنوان یک کالای جنسی برای اطفای شهوت بیکرانش می‌نگرد. او باید هر دختری که اندام جنسی برجسته‌تر و زیباتری دارد را تصاحب کندو تا بتواند مدال “نر آلفا” که در بین حیوانات رایج است را به گردنش بیاویزد! تنها چیزی که دیگر برای او اهمیت ندارد ازدواج و یا تشکیل خانواده است. او به هیچ وجه زیر بار مسئولیت نخواهد رفت. مانند شخصیت‌های ولنگار انیمه‌هایی که دیده است باید هر کاری که عشقش کشید را انجام بدهد و خوش باشد.

توجه! توجه! مطلبی که هم‌اکنون می‌خوانید، اعلام خطر یا وضعیت قرمز است!

تحوّل نظام آموزشی کشور با برگزاری کارگاه‌های آموزشی ل.ا.س زدن! (۱۸+)

آموزشِ شفاف و کاربردیِ مسائل جنسی به کودکان چهارساله و بزرگتر!

توزیع عادلانه‌ی اینترنت و ابتذال؛ توزیع ناعادلانه‌ی امکانات!

سایت‌های صیغه‌یابی و همسریابی یا شهر نوهای مجازی؟!

رواج لاشی‌گری در زیر سایه‌ی امنِ ناشی‌گری!

  ۹۵ صفحه رنگ کُن، ۹۵ سال رنگ شو!

بلند، بلندتر،… ، باز هم، هنوز هم… !

  • حُسن ختام: بخشی از کتاب «ولنگاری فرهنگی» نوشته‌ی «: اسماعیل شفیعی سروستانی»

بر هیچ‌کس پوشیده نیست که کابینۀ آقای هاشمی رفسنجانی همواره به موضوعات فرهنگی مقام و جایگاهی پس از اقتصاد و سیاست داده بود. به همین دلیل، پیش از آن که دربارۀ موضوع فرهنگ به مفهوم وسیع کلمه، اهمیت داده شود؛ موضوع اقتصاد و سیاست در اولویت قرار داشت. علت این امر نیز کاملا آشکار است، نگاه کمی و مکانیکی مدیران رده اول کشور به عالم و آدم، که خود ناشی از غرب‌‌زدگی بود؛ زیرا آنان فرهنگ را ذیل اقتصاد و تابع سیاست می‌دانستند؛ در حالی که نهضت بزرگ انقلاب اسلامی در ذات خود و به تبع بنیاد نظری‌اش، انقلاب فرهنگی را در جهان معاصر می‌طلبید، همچنان‌ که تمدن مغرب زمین نیز بر شالودۀ انقلاب فرهنگی غرب و پس از رنسانس استوار بود. این موضوع از همان سال‌های اولیۀ پیروزی انقلاب به دست فراموشی سپرده شد و غفلت از این امر نیز بسیاری از فرصت‌ها را گرفت.

دسته بندی شده در:

برچسب ها:

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,