گرانی در تقویم تاریخ! (نیم‌قرن معاصر)
- یادش به خیر برنامه تقویم تاریخ رادیو سراسری را به خاطر دارید:
فردین بازیگر مشهور و محبوب زمان شاه از گرانی گله می‌کند. مردم از گرانی می‌گویند. یک بنگاه‌دار معامله‌ی خودرو از دوبرابر شدن قیمت خودرو می‌گوید. و خود شاه نیز از چند برابر شدن قیمت‌ها می‌گوید:
گلایه از دو برابر شدن قیمت خودرو است، در حالی‌که قیمت خودرو، در دوره‌ی دوم ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد تقریباً سه‌برابر و در دور دوم ریاست جمهوری آقای روحانی تقریباً پانزده‌برابر شد! و این‌که شخص اول مملکت خودش دارد از میزان درصد گرانی کالاها می‌گوید. در حالی‌که الان در تمام خبرها ما از دهان مسئولین فقط اخباری مبنی وعده‌ی کنترل تورم و گرانی و یا تلاش برای کنترل تورم و گرانی می‌شنویم ولی در عمل اتفاق چشمگیری که مردم طبقه‌ی متوسط به پایین احساس کنند، نمی‌افتد!
اولین اعتراضات به گرانی و تورم را می‌توان در کاریکاتورهای مجله‌ی گُل‌آقا مشاهده کرد:
ابوالقاسم حالت در مجله‌ی گُل‌آقا‌ی شماره ۱۳ در تاریخ ۱۳۷۰/۴/۱۸ اشعاری طنز و گزنده درباره‌ی گرانی و تورم می‌نویسد:
عنوان: تورم
افکنده تورّم و گرانی به چهم
زین چاه چگونه می‌توانم بجهم؟
پولی که قدیم بهر “کُت” می‌دادم،
باید که برای “دکمه کت” بدهم
با توله‌ی خویش گفت یک تن ز لشوش
“هی رنج به خود مده، پی کار مکوش
خواهی که بری سود کلان؟ جنسی را
امروز بخر، سه‌روز دیگر بفروش.”
در سریال‌های دهه‌ی هشتاد از گرانی گفته می‌شود:
گرانی‌های زمان احمدی‌نژاد به اصطلاح اصولگرا دستخوش مجلات می‌شود:
گرانی‌ها در دور اول ریاست جمهوری روحانی اصلاح‌طلب کمی مهار می‌شود ولی در دور دوم افسار پاره کرده و حتی رکورد گرانی‌های زمان احمدی‌نژاد را می‌زند:
نکته‌ی مشابه و قابل تامّل این است که اکثر دولت‌ها تلاش کردند با هر فشاری که است، قیمت دلار را در ابتدای کار خود کنترل کنند ولی به‌مرور و به‌خصوص در دور دوم و موقع وداع صندلی پاستور افسار دلار را رها کردند، به جز دولت خاتمی:
خلاصه این‌که اسناد نشان می‌دهند که چپ و راست و اصولگرا و اصلاح‌طلب، هیچ‌کدام در دوران هشت‌ساله‌ی رئیس‌جمهوری خود، در مهار گرانی و تورم و ثبات قیمت دلار، موفقیت چشمگیری کسب نکرده‌اند.
و جوگیری ما در حمایت از هر کدام از آن‌ها و فحش و فحش‌کاری به همدیگر همه بیهوده بوده است.
به قول ابوالقاسم حالت:
هر نقشه که این طالع وارونه کشید،
زآن نقشه به ما غیر مصیبت نرسید
طرحی نَفِکندیم که ما را نَفِکند
یا نگُزیدیم که ما را نگَزید!
کمتر کسی توی این مملکت با رای ما بالا آمد و برای ما دلسوزانه دل سوزاند. چپ و راست، تقریباً هر کسی آمد بیشتر به فکر منفعت حزب و فک و فامیل و دوست و آشنای خود بود تا مردم بینوا. کمتر کسی به درد مردم پرداخت.
تا الان کشور ما مسئول و یا رئیس‌جمهوری به خود ندیده است که مرد و مردانه قصورش را به گردن بگیرد و حتی یک عذرخواهی کوچک از مردم بکند.
هر کسی مشکلات بزرگش را به گردن دیگری انداخته و ظفرمندی‌های کوچکش را مغرورانه در بوق و کرنا کرده است.
و باز به قول ایوالقاسم حالت:
کس هیچ به درد من نپرداخته است
سویم نظر مهر نینداخته است
تکلیف مرا اجل کند روشن و بس
این کار ز حضرت اجل ساخته است
در انتخابات شرکت می‌کنیم، بکنیم ولی جوگیر نشویم و به خاطر چند تا کاندیدا که قرار نیست برای ما شق‌القمر کنند، توی سر و کلّه‌ی همدیگر نزنیم و روابط فامیلی و یا دوستانه‌ی خودمان را برای این چیزها زیر سوال نبریم.
در انتخابات شرکت نمی‌کنیم، نکنیم ولی توی دوست و آشنا و فک و فامیل، کسی که می‌خواهد رای دهد را به فحش و فضیحت نکشیم.
نویسنده‌ی این سطور با فیلم‌ها و کلیپ‌هایی که با مضمون اباحه‌گری و بی‌قید‌وبندی در سایت آپارات بارگزاری می‌شوند، مخالف است ولی با ویدئوهایی مانند این‌که بیانگر اعتراض مردم به وضعیت کشور هستند، موافقم ولی به شرط این‌که به فرد و یا قشر خاصی توهین نشود. و امیدوارم که این کارها تاثیری هم داشته باشند و ما خود نگوییم و خود بخندیم و خوشحال باشیم که: “وه! چه هنرمندیم”:
در پناه خالق حق و حقیقت باشید.
یا حق.
